Monthly Archives Sierpień 2015

Omówione na początku pracy rodzime złoża kamienia przydatnego do konstrukcji sprężonych pozwalają przypuszczać, że posiadamy odpowiednią ilościowo i jakościowo bazę surowca. Główną zaletą tych materiałów jest ich wysoka wytrzymałość na ściskanie. Drobnoziarniste granity śląskie osiągają wytrzymałość 2000 kG/cm2, zaś drobnoziarniste piaskowce o lepiszczu krzemiankowo- -ilastym wahają się w granicach 1000 kG/cm2. Są to wytrzymałości nieosiągalne w polowej produkcji betonu. Dalszą zaletą kamienia naturalnego są już zupełnie lub prawie zupełnie zakończone procesy reologiczne2, powodujące dość znaczne straty w naciągu sprężanych konstrukcji żelbetowych.

Okazało się jednak niebawem, że wysoka sprawność tych turbin była wynikiem nie tyle małych strat w kanałach łopatkowych, ile redukcji tzw. strat pozałopatkowych, tj. strat nieszczelności, tarcia i wentylacji, związanych z przejściem na małe prędkości przepływu pary, a tym samym i małe prędkości obwodowe wirnika.

Szybki i wszechstronny rozwój turbin parowych doznaje w ostatnich latach, po z górą 50 latach istnienia przemysłu turbinowego, wciąż nowych impulsów. Wskaźniki liczbowe tego rozwoju brzmią rewelacyjnie.

W ogóle dla termoplastów mamy większy wybór metod łączenia. Moż- , na je więc łączyć ze sobą przez nagrzanie krawędzi za pomocą ogrzanego noża i dociśnięcia do siebie. Inny sposób to spawanie za pomocą pręta z tego samego materiału, który pod działaniem dmuchawy z gorącym powietrzem wkleja się w kanał złącza i formuje spoinę. Zamiast pręta można stosować nakładkę – która po ogrzaniu przywiera silnie do łączonych powierzchni. Dla niektórych tworzyw stosuje się spajanie prądem wysokiej częstotliwości. Ogrzewa on miejscowo materiał, zmiękcza go i w ten sposób łączy.

Prędkości te są olbrzymie w porównaniu z prędkościami, jakie spotykamy w technice. Tak np. najszybszy dotychczas zbudowany samolot odrzutowy porusza się z prędkością około 0,8 km/sek. Kula karabinowa opuszcza lufę z prędkością około 1 km/sek. Najszybsze pociski armat wylatują z lufy z prędkościami poniżej 2 km/sek.

Maszyny przepływowe obejmują grupę maszyn energetycznych o podstawowym znaczeniu dla techniki i gospodarki narodowej. Turbiny parowe stanowią elementy wyposażenia maszynowego elektrowni i zapotrzebowanie ich rośnie w miarę postępu elektryfikacji kraju. Budowane dziś w potężnych jednostkach powyżej 100 000 kW, wchodzą one do programu budowy naszego młodego przemysłu turbinowego. Spotykamy je również jako maszyny napędowe, główne i pomocnicze, w siłowniach okrętowych, a także w różnych gałęziach przemysłu, do napędu generatorów elektrycznych oraz pomp i sprężarek wirnikowych.

Kaskada Dolnej Wisły będzie służyła głównie do celów energetycznych, ale również i dla ułatwienia zaopatrzenia w wodę przemysłu i rolnictwa. Powstaną siłownie wodne tej kaskady, które wykorzystywać będą duże zasoby energetyczne, produkując około 4,5 miliarda kWh rocznie. Wszystkie stopnie na kaskadzie Wisły zaopatrzone będą w śluzy do przepuszczenia statków o nośności 1000 ton: powstanie nowoczesna droga wodna dla transportu towarów.

W naszych krajowych warunkach pracy stajemy zasadniczo wobec tych samych problemów postępu technicznego. Zaczynając po wojnie z niczego, od zera, rozwijamy od podstaw własny przemysł turbinowy, poprzez budowę elementów wymiennych, układu łopatkowego i kół kierowniczych, poprzez budowę pierwszej naszej turbiny przemysłowej o mocy 2300 kW (rys. 27), stanowiącej jeszcze dziś największy silnik zaprojektowany i zbudowany całkowicie w kraju, do zespołów sieciowo-ciepło- wniczych 25 000 kW, z licencji radzieckiej, których wykonanie zrealizo wane po raz pierwszy w roku 1956 stanowi nowe jakże poważne osiągnięcie naszego młodego przemysłu turbinowego.

Cyrkon – to metal konstrukcyjny stosów atomowych. Pod względem własności podobny do tytanu, a w niektórych przypadkach przewyższający go. Metal ten w stanie znacznej czystości odznacza się małą absorbcją neutronów, co przy wybitnej odporności na korozję zapewniło mu zasto-

Przemysł potrzebuje niewspółmiernie jeszcze większych ilości wody. Nie ma żadnej bowiem produkcji, gdzie woda jako surowiec bądź jako element pomocniczy, nie wchodziłaby w rachubę. Dla przykładu można podać, że wydobycie jednej tony węgla wymaga zużycia 60 litrów wody: rozdrobnienie i przemycie jednej tony rudy żelaznej – od 2500 do 6000 litrów wody: na oczyszczenie 1000 m3 gazu – 5000 litrów: wyprodukowanie jednego samochodu – 300 000 litrów wody. Czym produkt jest wartościowszy, tym ilość zużytej wody jest większa, np.: na jedną tonę produkcji jedwabiu sztucznego zużywa się 1200 m3 wody. Wielkich ilości wody potrzebuje przemysł chemiczny. Olbrzymie ilości wody potrzebne są dla celów chłodniczych. Na przykład siłownia cieplna rzędu ponad 100 MW potrzebuje dla celów chłodniczych dopływu wody w ilości przekraczającej nieraz 10 m3/sek, czyli około 1 miliona m3 na dobę.

Wstępnym krokiem w kierunku budowy sztucznego satelity będzie wypuszczenie próbnego satelity małych rozmiarów w celu zebrania doświadczenia w pracach, które będą wykonywane po raz pierwszy w dziejach ludzkości.

Do pomiaru grubości stosuje się izotopy promieniotwórcze emitujące promienie /? lub /? i y (część z nich znajdą czytelnicy w tablicy 1 i 2). Izotopy dobiera się w zależności od rodzaju i grubości mierzonego wyrobu. Do pomiaru grubości cienkich folii z mas plastycznych lub papieru stosuje się izotopy wysyłające promienie /? o małej energii, takie jak np. siarka 33S, wapń 45Ca, ruten 106Ru, Do kontroli grubości cienkich blach aluminiowych lub plastikowych o większej grubości używa się izotopów dających promienie /? o dużej energii (np. preparaty stront-itr 00Sr – W0Y lub talu 204 T). Blachy stalowe kontroluje się przy pomocy izotopów wysyłających promienie y.

Płaszczyzna orbity tworzyła z płaszczyzną równika ziemskiego kąt około 65°, co powodowało, że satelita był widoczny ze wszystkich punktów powierzchni Ziemi, których wysokość geograficzna jest zawarta między – 65° a +65°. Czas obiegu kuli ziemskiej wynosił około 96 minut, zresztą zmieniał się on bardzo powoli wskutek tarcia (zresztą bardzo małego) o istniejące na tych wysokościach ślady atmosfery.

Jest to zatem ilość energii, jaką wyzwala 1 kg wody przy spadku z wysokości 51 420 m (tj. przeszło 51 km). W turbinach kondensacyjnych ilości energii wywiązującej się z 1 kG pary bywają jeszcze dwa do trzy razy większe, są zatem niepomiernie, nawet kilkaset razy większe, niż w turbinach wodnych. Ponieważ, jak wynika z teorii turbin, stosunek prędkości obwodowej wirnika do absolutnej prędkości czynnika pracującego jest, z uwagi na sprawność, ściśle określony, to w turbinach wodnych, przy małych prędkościach wody jako czynnika pracującego, wystarczą na a – według doświadczeń Josse’go i Christleina (Niemcy), b – we- dług doświadczeń Steam Nozzie Research Committee (W, Brytania), c – według doświadczeń Warrena i Keenana (USA) oraz firmy