Istotną cechą konstrukcji wstępnie sprężonych, jak już wspomnieliśmy, jest dążność do możliwie pełnego wykorzystania naprężeń ściskających w całym przekroju pracującego elementu. Powszechnie dotychczas stosowany do tych konstrukcji wysokowartościowy beton jest sztucznym kamieniem, który poza korzystną możliwością kształtowania dowolnych form geometrycznych i w pewnym zakresie cech fizycznych i mechanicznych posiada cały szereg cech ujemnych, do których należą: konieczność użycia cementu, deskowań, sprzętu mechanicznego, konieczność pielęgnacji, dość znaczny czas dojrzewania i wreszcie zjawiska Teologiczne, zachodzące szczególnie w świeżym betonie. Stąd zrodziła się myśl wykorzystania naszych bogatych zasobów kamienia naturalnego i zastąpienia nim niektórych gatunków betonu w konstrukcjach wstępnie sprężonych. Zachęcały do tego w pierwszym rzędzie możliwości wykorzystania przyrodzonych, mechanicznych cech kamienia, którego wytrzymałość w większości wypadków przewyższa wytrzymałość doborowych betonów budowli kamiennych.
Wysokowartościowy beton wykonany przy użyciu specjalnych gatunków kruszywa i cementu oraz omawianych zabiegów technologicznych osiąga wytrzymałość w produkcji polowej od 400 do 600 kG/cm2.
W warunkach laboratoryjnych, przy użyciu «aptekarskich» metod w doborze składu kruszywa, ilości wody i cementu oraz wielkiej dokładności wykonania – sztuczny kamień, jakim jest beton, może osiągnąć wytrzymałość rzędu 800 – 1000 kG/cm2.
Leave a reply