Omówione powyżej badania francuskie, którymi zajmowali się między innymi: A. Goditiabois, F. Teissier du Cros, oraz badania kaukaskie opublikowane przez G. A. Aliewa i J. A. Ismaiłowa – wskazują na duże zainteresowanie tym problemem specjalistów-techników w różnych częściach świata.
W Polsce problem ten nabiera specjalnego znaczenia z uwagi na złoża doskonałego surowca i możliwości znacznych oszczędności cementu i drewna. Jak każda rzecz nowa napotyka jednak na znaczne opory konserwatywnych ośrodków budowlanych. Zainteresowanie tym problemem zarówno kamieniarzy, jak konstruktorów i architektów daje już pierwsze rezultaty.
W 1956 r. zaprojektowano dla Zakopanego pierwszy most z kamienia sprężonego o rozpiętości 20 m. Przemysł kamieniarski doceniając doniosłość nowego zastosowania kamienia ustosunkował się bardzo przychylnie do zamówień na kamień do sprężania. Konstruktorzy, a szczególnie niektórzy architekci przyjęli z dużą aprobatą renesans kamienia w budownictwie konstrukcyjnym, widząc możliwość znakomitego wykorzystania walorów technicznych i estetycznych kamienia naturalnego.
Wynika stąd celowość dalszych badań tego problemu, które wyjaśnią zachowanie się takich konstrukcji przy długotrwałych obciążeniach, pozwolą opracować system najwłaściwszych przekładek stykowych i określą dokładnie nośność graniczną konstrukcji sprężonych z kamienia. Dziś można już stwierdzić, że przywrócenie kamienia do rzędu pełnowartościowych materiałów konstrukcyjnych ma wielkie możliwości rozwojowe.
Leave a reply