W przemyśle metalurgicznym, chemicznym, papierniczym i in. ważną nieraz rolę odgrywa zagadnienie pomiaru i kontroli grubości blach i folii oraz pomiary grubości warstw, którymi pokryte są różne wyroby. Współczesne procesy produkcyjne, połączone zwykle z automatyczną kontrolą, wymagają bardzo dużej dokładności i szybkości pomiaru tych wielkości.
Stosowane dotychczas metody pomiaru nie zawsze spełniają te wymagania. Zastosowanie w tej dziedzinie sztucznych izotopów promieniotwórczych stanowi duży postęp w kontroli procesów technologicznych, umożliwia oszczędną gospodarkę surowcami i pozwala na podniesienie jakości produkcji.
Zasada pomiaru grubości opiera się na zmianie osłabiania promieni fi lub y w zależności od grubości mierzonej blachy lub folii. Ideowy schemat pomiaru grubości walcowanej blachy w połączeniu z automatyczną kontrolą przedstawiony jest na rys. 19. Na pokazanym schemacie 7 Podstawowe problemy wspólc2. techniki kontrolowana blacha przesuwa się między preparatem promieniotwórczym a licznikiem. Preparat ma zwykle kształt wąskiego paska, a do pomiaru promieniowania stosuje się liczniki Geigera-Miillera lub komory jonizacyjne. Natężenie promieniowania padającego na licznik zależy od grubości blachy i jest tym mniejsze, im blacha jest grubsza. Wskazania licznika rejestrowane są przez specjalny przyrząd, który od razu wskazuje grubość kontrolowanej blachy. Prócz tego licznik połączony jest z aparaturą, która automatycznie reguluje odstępy walców walcarki. Ten sposób kontroli umożliwia osiągnięcie dokładności rzędu 1%, co dziesięciokrotnie przewyższa dokładność otrzymywaną przy kontroli ręcznej.
Leave a reply