Uran pod względem chemicznym jest bardzo aktywny, łatwo łączy się z gazami, reaguje z wrzącą wodą i łatwo rozpuszcza się w kwasach. Wszystkie jego sole rozpuszczalne są silnie trujące.
Sole uranu charakteryzują się wysoką fluorescencją. Tlenki tego metalu dodane do szkła nadają mu zabarwienie żółte z zielonym refleksem. Szkła takie pozwalają na oglądanie przedmiotów w świetle ultrafioletowym. Tlenki uranu są także stosowane do szkieł o specjalnym współczynniku rozszerzalności, używanych w przypadkach łączenia szkła z metalem, np. w lampach radiowych. Uran posiada własności fotoelek- tryczne, wykorzystywane do mierzenia pewnych zakresów widma ultrafioletowego. Do roku 1940 główne zastosowanie uranu polegało na korzystaniu z niego jako stabilizatora węglików w stalach specjalnych, Do tego celu używano stopu żelaza z uranem. Stop uranu z niklem zawierający 66°/o U wykazujeznaczną odporność na kwasy, a nawet na wodę królewską.
Uran jest silnie rozproszonym metalem w przyrodzie. Znajduje się wszędzie: w skałach, wodzie, a nawet jest składnikiem substancji żywej. Ocenia się zawartość uranu w skorupie ziemskiej na około 4-10_10/o. Najwięcej jest go w skałach wulkanicznych, w których, w porównaniu ze skałami osadowymi, jest go prawie dwa razy więcej. Wyjątek stanowią osadowe skały karnotytowe występujące w Kolorado (USA). Z cytowanych w literaturze analiz różnych skał magmowych wynika, że najwięcej uranu zawierają granity (9 g/t). Woda morska i rzeczna zawierają około 2-10_70/oU. W żywej materii uran jest normalnym składnikiem protoplazmy, występuje w niej w ilości od HT4 do 1(T9%.
Leave a reply