Kamień pińczowski wywarł znamienny wpływ na budownictwo samego Pińczowa i okolic. Budownictwo z ciosów o grubości 50 cm uważane jest za lepsze i tańsze od cegły, gdyż jest suche i ciepłe, posiada też znaczną odporność na ogień. W samym Pińczowie, odwiecznej siedzibie rodu Oleśnickich, a będącym w XVI wieku ośrodkiem kulturalnej działalności postępowych arian, znajduje się budynek drukarni ariańskiej z końca XVI w. oblicowany «pinczakiem», a zachowany do dziś w doskonałym stanie.
Wapień pińczowski reprezentowany jest, między innymi, w budownictwie Krakowa (portal Wawelu, grobowce Jagiełły i Kazimierza Wielkie- go, Sukiennice, Kościół Mariacki), Wiednia (katedra św. Stefana z XIII – XIV w.), Warszawy (elewacje Ministerstwa Rolnictwa na Kruczej, rzeźba murarza na MDM, elewacje Pałacu Kultury i Nauki) oraz wielu innych miast.
Zastosowanie tego surowca do konstrukcji budowlanych wydaje się bardzo celowe po przeprowadzeniu pozytywnych badań doświadczalnych. Z pozostałych okręgów zasługuje na uwagę wapień o strukturze trawertynu, z okolic Działoszyna koło Wielunia, o dobrej wytrzymałości, małej nasiąkliwości i znacznej trwałości obserwowanej na obiektach w Krakowie. Jedynie dużą przeszkodą w eksploatacji tego wapienia są dość znaczne koszty surowca.
Zamki w Będzinie, Ogrodzieńcu, Bobolicach i Olsztynie są doskonałą ilustracją zastosowań w budownictwie materiałów miejscowych znakomicie harmonizujących z otaczającą przyrodą, przy równoczesnych walorach estetycznych i konstrukcyjnych.
Z powyższego omówienia wynika, że nasze rodzime złoża kamienia naturalnego zarówno ilościowo, jak i jakościowo zapewniają dobrą i mało dotychczas wykorzystaną bazę surowcową. Zestawienie na podstawie poszczególnych badań własności fizycznych i mechanicznych ważniejszych kamieniołomów podaje tablica 1.
Leave a reply